Aan de oever

dichterlijke dinsdag

‘k Ben naar China gereisd, naar de gele rivier

om een tijd aan de kant te verblijven.

Ik zit nu al maanden, nee jarenlang hier

maar ik heb hem nog steeds niet zien drijven.

Hij zit in de kroeg en verzuipt in zijn bier

met wie weet wat voor lelijke wijven.

Maar was hij nu zómaar eventjes hier

dan zou ik niet gillen of kijven, nee,

ik bleef dan gewoon verschrikkelijk fier

en keek nauwelijks op van mijn schrijven.

Ik zei nonchalant: nou, dat doet me plezier.

En misschien, ja misschien, zou hij blijven.


________________________________
edit: ooit is mij het gezegde 'als je lang genoeg aan de rivier blijft zitten, zul je het lijk van je vijand voorbij zien drijven' als Chinees spreekwoord verkocht. Nu wijst een oplettende lezer mij erop dat het Japans is. Verdulleme!