zondag 5 mei 2013

Onverbonden

Net toen ik, na een korte pauze, weer eens iets leuks te melden wist, ging het licht uit.

Dat is te zeggen, het licht deed het nog wel maar onze telefoon- en internetverbinding gaf ineens geen teken van leven meer. Het was een zware slag. Na een ontkenningsfase van een paar uur brak dan ook algehele paniek uit. Hoe moest dat gaan?

Ik dacht me te redden met een smartphone, maar bleek thuis zo goed als geen mobiel bereik te hebben. (Het typt trouwens ook niet lekker op zo'n schermpje.) Pagina's bleven eeuwig laden en uiteindelijk bestond mijn enige lijntje met de wereld uit wordfeud, waarbij ik me in de raarste bochten moest wringen om zo'n woordje door de ether gedouwd te krijgen. Uren heb ik in regen en koude - ook hier duurde de winter ongewoon lang - rondjes gelopen over het erf op zoek naar dat éne verlossende streepje connectiviteit. Ik verloor dan ook voortdurend.

De dagen regen zich aaneen, de provider meldde desgevraagd dat eraan werd gewerkt, en gaandeweg vervielen we tot doffe berusting. Maar af en toe welde toch weer een homerische woede bij ons op en gingen we op hoge poten naar een plaats met mobiel bereik om de provider ter verantwoording te roepen, die ons dan voorhield dat het probleem lag bij de eigenaar van de lijnen, die ons op zijn beurt naar de provider terugverwees. De dagen werden weken. Ik kreeg visioenen van duiven en flessenpost. Ik moest steeds denken aan eenzame opsluiting en onbewoonde eilanden. Het ging helemaal niet goed met me.

Ruim een maand, dames en heren. Een máánd. Het is nog een beetje moeilijk te bevatten dat ik weer verbonden ben. Ik ben nog druk doende het stof van mijn pc te blazen en dit blog van spinrag te ontdoen. Maar ik ben er weer.




7 opmerkingen:

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.