Kritisch

Er was chips, er was prik, er was taart.

Ik had het héle huis opgeruimd en van slingers voorzien. De volledige bovenverdieping had ik zwetend in een net-echt piratenschip veranderd. Voor de onvermijdelijke ouders was er wijn en een knappend haardvuur.

Ik had een piratenspeurtocht uitgezet met heuse flessenpost van ene Barbarossa il terribile terrore, spannende opdrachten, een schatkaart, oorringen en ooglapjes.

Met de hele club zesjarigen en wat broertjes heb ik hoeden gevouwen, papieren bootjes in het bad laten varen, een concurrerend schip veroverd en geblinddoekt plank gelopen, en passant een dozijn scharlakenrode ballonnen met het kromzwaard afgeslacht, de schatkaart bij elkaar gepuzzeld en als klap op de vuurpijl een échte schatkist gevonden, tot de rand gevuld met glinsterende chocolademunten.

En toen óók nog taartjes versieren met minstens tien soorten eetbare accessoires, en alles mocht en ik had engelengeduld. Mijn jarige meisje straalde en haar vriendinnen niet minder - kortom, een heerlijk feest. Ik was niet weinig met mezelf ingenomen.


Uitgeput maar voldaan vroeg ik haar 's avonds nog eens of ze het leuk had gevonden.

'Nee,' zei ze beslist, 'want jij was de rietjes vergeten.'