De verkiezingen hebben we ook weer gehad. Italië moet het nog even zonder regering doen, en vanaf morgen ook zonder paus. We zijn momenteel geheel stuurloos en de droom van elke anarchist.
Nu ben ik over het algemeen uit strategische overwegingen pessimist, waarbij ik dan stiekem hoop dat het nog wel mee zal vallen. Maar ik zal mijn lat nóg lager moeten leggen, want een beetje minder gelijk krijgen mag best. Aan de andere kant ben ik wat huiverig om verdere rampen te gaan verzinnen, want je wordt hier op den duur vanzelf enigszins bijgelovig.
Het goede nieuws is dat de kinderen weer naar school kunnen. Voor een kiesdistrict van zo'n vijfduizend stemgerechtigde zielen is namelijk gedurende twee volle dagen een volledig schoolgebouw nodig, en daarna duurt het nog eens een hele dag om het gebouw weer in onderwijsfähige staat te brengen. Waarom zou je dingen efficiënt in een gymzaal regelen als je de boel ook maximaal kunt compliceren?
Er is nog een nieuwtje.
Dit blog en ik hebben het vandaag een jaar met elkaar uitgehouden. Een jaar van medische toestanden, aardbevingen en bijkomende vervreemding, gasten en feest. Weer een jaar op de vlakte, met Italianen, bijbehorende taalkwesties en eigenaardige gebruiken. Een jaar van lekker eten, veel zorgen, van bureaucratische verwikkelingen en van mist.
En natuurlijk het jaar waarin de wereld en ik elkaar een stukje zijn genaderd.
Lezers, ik heb u lief.
Nu ben ik over het algemeen uit strategische overwegingen pessimist, waarbij ik dan stiekem hoop dat het nog wel mee zal vallen. Maar ik zal mijn lat nóg lager moeten leggen, want een beetje minder gelijk krijgen mag best. Aan de andere kant ben ik wat huiverig om verdere rampen te gaan verzinnen, want je wordt hier op den duur vanzelf enigszins bijgelovig.
Het goede nieuws is dat de kinderen weer naar school kunnen. Voor een kiesdistrict van zo'n vijfduizend stemgerechtigde zielen is namelijk gedurende twee volle dagen een volledig schoolgebouw nodig, en daarna duurt het nog eens een hele dag om het gebouw weer in onderwijsfähige staat te brengen. Waarom zou je dingen efficiënt in een gymzaal regelen als je de boel ook maximaal kunt compliceren?
Er is nog een nieuwtje.
Dit blog en ik hebben het vandaag een jaar met elkaar uitgehouden. Een jaar van medische toestanden, aardbevingen en bijkomende vervreemding, gasten en feest. Weer een jaar op de vlakte, met Italianen, bijbehorende taalkwesties en eigenaardige gebruiken. Een jaar van lekker eten, veel zorgen, van bureaucratische verwikkelingen en van mist.
En natuurlijk het jaar waarin de wereld en ik elkaar een stukje zijn genaderd.
Lezers, ik heb u lief.