woensdag 13 februari 2013

Amici

We waren hier altijd al een onderdeeltje van een informele plattelandseconomie.

De Italianen hebben van oudsher een handje van dienst en wederdienst, de ene hand en de andere, lekker in natura, laat het bonnetje maar zitten en laten we vrienden zijn - maar naarmate de crisis onze zakken verder leegt, raken we natuurlijk eens te meer gemotiveerd.

Ik ben dol op die ruilhandel. Het meepikken van een buurmeisje als ik tóch de kinderen van school ga halen kost me nauwelijks moeite en ik heb er ook geen last van als kennissen even gebruik komen maken van de gereedschappenverzameling van de landman (met gratis goede raad).

De begunstigden werken dan weer bij een pastafabriek, of een cateraar, of een bakkerij, of kunnen anderszins beschikken over goederen die anders maar overschieten. In de zomer blijven er bij de boerenkennissen kisten fruit over en de moestuin van de bejaarde buurvrouw levert meer op dan ze eten kan.

De oogst deze week (een prima winterweek): zes kilo brood, vijf liter melk, een kilo Nutella, een pond koffie, een appeltaart, vijf kilo koekjes (verschillende soorten), een hele ham, een nagelnieuwe friteuse, een reusachtige panettone, twaalf kilo pasta, een lading brandhout, twee kilo kikkererwten, een kilo rijst, twee kroppen sla, een kilo bevroren kip, een ovendoos soepstengels en een baal tweedehands kinderkleren. Alles van uitstekende kwaliteit.

Dan ben ik het erf er niet voor af geweest en heb nog geen cent aan boodschappen uitgegeven. Ik denk niet dat we verhongeren, vooralsnog.

Ik zoek nog iemand die bij een brouwerij werkt, voor een mooie vriendschap.



4 opmerkingen:

  1. O wow. Ik heb net een tientje geruild tegen een uurtje oppas omdat ik even naar een rapportgesprekje moest...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Reacties
    1. Dat doet de bejaarde buurman al. Niet te zuipen die wijn.

      Verwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.