woensdag 29 februari 2012

Caghetta

Dat klinkt eigenlijk wel een beetje naar een fijn Italiaans gerecht, maar betekent toch iets anders.

Toen ik vanochtend tweederde van de kinderschaar (dochter is al vijf dagen thuis met de waterpokken en is op school pas weer welkom met een volledig vlekvrij velletje en een doktersverklaring) naar school wilde afvoeren, bleek de jongste (3) net op dat strategische moment in zijn broek te hebben gepoept. En niet zo'n beetje. Onvervalste, serieuze buikloop.

En die buik loopt maar door. Tegen lunchtijd kwam het jongetje wel even aan tafel, maar alleen om er zijn magere maaginhoud over uit te storten en rechtsomkeert te maken. Een duidelijk statement. Nu ligt hij als een dood vogeltje op de bank, terwijl zijn zus ernaast een overtuigende imitatie geeft van een krentenbrood ("ik zei toch, niet krabben!").

Een snel overzichtje uit het blote hoofd: er zijn nu twee kinderen in huis die de waterpokken nog niet hebben gehad. Er zijn ook twee kinderen die nog niet aan de dunne zijn. Beide zijn enorm besmettelijk. Ik moet me dus voorbereiden op nog vier maal een ziek kind, tenzij de oudste het voor elkaar krijgt twee aandoeningen tegelijk af te werken. En ikzelf ben helaas niet immuun voor maagdarmvirussen.

Mocht ik de komende tijd wat brakerig klinken, dan weet u hoe dat komt.

2 opmerkingen:

  1. Och tjee, dat belooft nog wat. Dan hoop ik voor je dat de rest van je kinderen de waterpokken symptoomloos doormaakt. Gebeurt nl bij 10%van de kinderen. Onze oudste heeft het ook nooit gehad, terwijl z'n zus van top tot een onder zat.
    Bijzonder trouwens dat ze in italie niet naar school mogen met waterpokken: het is al besmettelijk voordat je blaasjes krijgt. In NL mag je gewoon naar school.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He gadverdamme, ik houd er niet zo van, huisgenoten met buikgriepvirussen. Sterkte, jij moeder!

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.