Hier is het seizoen aangebroken van uitbundig bloeien, weldadige zonneschijn, rijkelijk besprenkelde kasteel- en tuinfeesten, concerten bij maanlicht en gasten die weten in welke maanden het bij ons goed toeven is. Des avonds haal ik mijn - ietwat sleetse - femme fatale uit de kast en dans op wankele tafels, en de volgende dag verwerk ik de kater tijdens langdurige strijksessies, want mijn strijkhulp heb ik in verband met crisis moeten opzeggen.Het is dus druk. Het is ook het seizoen van langdurige en overdadige lunches met ouders van álle klasgenootjes van de kinderen ter afsluiting van het schooljaar, en binnenkort is mijn oudste zoon alwéér jarig. Dat is nogal erg. Ik zal u uitleggen waarom.
Kinderpartijtjes staan hier nog in de kinderschoenen. Ze bestaan meestal uit een gehuurd, betegeld zaaltje met daarin een enorme tafel vol heerlijke hapjes die geen kind interesseren en de boodschap 'spelen jullie maar wat', terwijl de ouders, die allemaal méékomen en -blijven, veruit in de meerderheid zijn. Ik heb daar moeite mee. Zelf opgegroeid met van die leuke, goed georganiseerde oudhollandse kinderverjaardagen, ben ik al een paar jaar bezig met het plaatselijk bijbrengen van de juiste feestetikette. Ik boek slechts heel langzaam wat vooruitgang in mijn zendingswerk.
Het is ook lastig dat op zijn minst de hele klas, en bij voorkeur ook nog de parallelklas, uitgenodigd moet worden. Gelukkig komt dan hooguit een derde opdagen, maar het exacte aantal gastjes valt moeilijk te voorzien. En hoe uitdrukkelijk je ook op de uitnodiging vermeldt dat het feestje van vier tot zeven zal plaatsvinden, er zijn er altijd die om half zes nog eens komen aanzetten of om negen uur nóg niet zijn opgekrast. Het is dus nog niet zo makkelijk de vriendjes in een gestructureerd themafeest met ludieke activiteiten en een tijdige climax te persen. En wat doe ik intussen met al die ouders?
U begrijpt dat dit soort hoogtepunten mij aardig wat hoofdbrekens kosten. Ik zal er in de nabije toekomst nog wel eens over berichten. En nu ga ik maar weer wat strijken, want ik ben nog niet helemaal over de uitspattingen van het weekend heen.
Arme jij, ik zou daar gillend gek van worden!
BeantwoordenVerwijderenTja, de juiste feesthouding is toch eigenlijk alleen maar in Nederland te vinden. Een vriend vanons woont in Bogota en de kinderpartijtjes daar bestaan uit tweeën, een partijtje voor de kinderen (een stuk of 40!) met heeeeeel veeeel eten en een clown of choochelaar en het tweede deel is voor alle nannies en een verdwaalde ouder die meekomen, ook met heel veel eten ......
BeantwoordenVerwijderenHier in Zweden helpt het nogal eens als ik zeg dat ik als stomme Hollander niet weet hoe het hoort en dat ik dus maar zelf wat verzin en dan vraag ik hun begrip om het deze keer dan maar op mijn manier te doen. Dat helpt wel moet ik zeggen, dan zijn ze nog weleens bereid om uit hun comfortzone te komen.