donderdag 6 december 2012

Scuola

Ik weet niet hoe het er bij u aan toe gaat, maar ik vind die tien-minutengesprekken met de insegnanti op de plaatselijke school hoogst enerverend. Ik ben er altijd dagenlang danig van uit mijn evenwicht.

Bij elke positieve noot zwel ik tot tranens toe van trots, om bij de onvermijdelijke kritiekpunten onmiddellijk weg te zakken in het drijfzand van moederlijk zelfverwijt. Oók tot tranens toe. Zo word ik tien eindeloze minuten lang heen en weer geslingerd tussen euforie en wanhoop, en heb na afloop een borrel nodig en een brede schouder om op uit te huilen.

Gelukkig ben ik aangaande mijn oudste zoon al wat gewend en werd over hem deze keer een mild oordeel uitgesproken. 'Hij leest zó goed.' Ja, dacht ik zelfgenoegzaam, dat weet ik. 'Maar zijn aandacht laat nog wel erg te wensen over, het lijkt wel of hij zich verveelt.' Ja, dat haalt je de koekoek, dacht ik. Ik kwam dus redelijk ongeschonden weg.

De klap viel bij mijn dochter, die sinds eind september de eerste klas bevolkt. 'Als haar iets wordt gevraagd, is ze altijd eerst even stil voordat ze antwoord geeft. Misschien heeft ze een taalprobleem. Wat spreekt u thuis met haar?' Nou, ik Nederlands, uiteraard. De juf (die een uitgesproken Napolitaans accent bezit, maar dat terzijde) zweeg eventjes veelbetekenend en sprak toen: 'Maar we zijn hier natuurlijk in Italië.'

Ik leg het haar later misschien nog wel eens uit. Mijn dochter heeft geen taalprobleem, maar een gezond wantrouwen tegenover grote mensen die in een te kleine wereld leven.


7 opmerkingen:

  1. Zou een andere school overwegen.... Trek het je niet aan, het is gewoon jaloezie.
    Succes!
    Els (spreekt ook Nederlands met haar kinderen maar dan in Australie)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! Maar een andere school is in zo'n dorp helaas geen optie.

      Verwijderen
  2. Hoera voor je dochter. Die begrijpt het.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Volgende keer tegen de juf van Dochter opmerken dat jullie in Nóórd-Italië wonen, Napels hemelsbreed niet zoveel dichterbij dan het Nederlandse taalgebied.

    Of nóg venijniger, "Spreekt u thuis Napolitaans?"

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha! Ja, dat komt het onderlinge begrip vast zeer ten goede.

      Verwijderen
  4. Bastamater, ik zou me graag aansluiten bij Rene', maar dan is er een kans dat de juf je dochter er op grijpt. Jammer dat er 18 jaar na mijn vertrek uit de Basso V.se nog steeds van zulke mensen rondlopen. Aan de andere kant, het wereldje daar in die contreien is heel klein, dus misschien kan je het ze niet eens aanrekenen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik schraap maar weer wat geduld bij elkaar en houd intussen mijn poot stijf. Hopelijk heb ik de juf niet te zeer beledigd toen ik, in verwarring, opperde dat mijn dochter misschien nog niet aan haar accent gewend was. Ja sorry hoor, ik bedoelde er niets mee.

      Verwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.