zaterdag 8 december 2012

Van het kastje

We schijnen recht te hebben op assegni familiari, een soort kinderbijslag voor gezinnen met lage inkomens. Dat lijkt ons wel wat, een beetje staatssteun in taaie tijden.

Naar verluidt moet ik me daarvoor melden bij een patronato. Een wat?
Ik steek mijn licht op in de bar. Er schijnt zo'n, eh, patronato in het dorp te zijn, schuin tegenover het kerkhof, in een geel gebouw. Ik geraak er. De zon schijnt.

Het is een kale kamer, waar een aardige mevrouw me verwijst naar een sindacato (een wat?) in het stadje verderop. Ze schrijft alles voor me op een kladje. Het adres staat erbij. Ik erheen. Het is nogal mistig geworden.

Het blijkt het verkeerde sindacato (?), maar na wat vragen bemachtig ik de coördinaten van het goeie. Op weg. Het begint te miezeren.

Het goeie sindacato zat ten tijde van de aardbeving in het verkeerde gebouw: de gevel grijnst me toe met twee enorme X-vormige scheuren. Hier is niemand. Maar wacht, alle gemeentekantoren zijn na diezelfde aardbeving naar het nieuwe theater verplaatst en dat is vlakbij. Daar eens gaan vragen. Het regent flink, intussen.

Ambtenaren één tot en met vier weten het ook niet. De vijfde gaat het vragen aan nummer zes. Met vereende krachten schrijven ze een adres voor me uit. Erop af. Sneeuwt het?

Nee, zegt een meneer beslist. U moet bij onze andere afdeling zijn. Andere kant van de stad, rood gebouw, tweede verdieping. Ik worstel me erheen door een gierende sneeuwstorm met overal ijsberen.

Ja, zegt de tweelingbroer van die eerdere meneer. U moet hier zijn, maar de betreffende medewerkster is er alleen op de tweede donderdag van de maand tussen zes en zeven. Koffer documenten meenemen, maakt niet uit wat het is.

Ik ga naar huis. De zon schijnt. Ik ben niet ontevreden, nee. Het schiet al op.

11 opmerkingen:

  1. Hahaha, iets met doorzichtige overheid oftewel transparantie, daar hebben ze kennelijk nog nooit van gehoord!
    Nou Sterkte! En vergeet niet de tweede donderdag van de maand tussen zes en zeven te gaan. Zal je zien dat de medewerkster dan net griep heeft....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Krijg je er ook standaard valium en antidepressiva bij?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pffff, nou, ik dacht dat je in Zweden geduld moest hebben met de bureaucratie, maar dit is regelrechte chaos...... Gelukkig kan je (en ik door jou) erom lachen.... Je zal toch dezelfde dag geld nodig hebben!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik stel een nieuw gezegde voor: "Loket en weder dienende."

    En als linguïstisch geïnteresseerde zou ik wel een etymologische verklaring willen vernemen voor die vreemde eerste a in 'sindacato'. Het Italiaans is daarmee duidelijk een buitenbeentje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zou dat weer zo'n geval zijn waarin de spelling wordt aangepast aan de uitspraak? Italianen zijn in deze historisch liever lui dan moe.

      Verwijderen
  5. en hebt gij de hele dag geen enkele cazzo laten vallen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vloek - waar opportuun - in mijn moerstaal, met zo'n heel harde hollandse g. Dat geeft altijd een hele schrik.

      Verwijderen
  6. Oh ja, die kastjes en muren hier. Di gomma. Verschrikkelijk, maar het goede nieuws is dat je weer blogt Bastamater. Fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nog steeds niets veranderd, begrijp ik: Ik stond 20 jaar geleden met al mijn Nederlandse en Italiaanse bruilofsgasten en echtgenoot in spe' op de stoep van het stadhuis, waren ze vergeten dat er nog een formulier moest worden ondertekend...Gelukkig mocht dat bij wijze van uitzondering meteen. De burgemeester, die het huwelijk zou voltrekken, zat overigens nog thuis in zijn nachthemd. Die zijn we maar gaan halen...

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.