maandag 28 januari 2013

Politica

Ik heb me altijd zo weinig mogelijk beziggehouden met de Italiaanse politiek. In de eerste plaats omdat het een opmerkelijk deprimerend onderwerp is. En verder is een en ander volstrekt ondoorzichtig, behalve op hoofdlijnen.

Die hoofdlijnen zijn vrij simpel. Er is een omvangrijke politieke kaste die haar eigen belangen doeltreffend weet veilig te stellen en uit te breiden, dezelfde acteurs duiken steeds op met nieuwe kostuums, de decors worden veelvuldig verschoven en uiteindelijk wint Silvio.
Intussen wordt het volk afgeleid met belastingen, irrelevante moraliteitskwesties en dito nieuws.

Wat dat nieuws betreft ben ik dan ook al snel afgehaakt. Het gros is overbodig en van het sensationele kaliber dat ik net zo goed van de bejaarde buurvrouw kan vernemen ('heb je gehoord van die zuigeling in het toilet?'). Bij politieke praatprogramma's roepen stokoude doch zeer goed geklede mannetjes alleen maar op volle sterkte door elkaar en krantenartikelen zijn over het algemeen onleesbaar.

Dat is ook zoiets. Geschreven Italiaans heeft in mijn ervaring heel weinig te maken met de orale variant. Mensen die het weten kunnen, hebben mij verzekerd dat het de bedoeling is zoveel mogelijk - lange, ingewikkelde - woorden te gebruiken en de belangrijkste informatie niet meteen weg te geven, maar zo goed mogelijk te verstoppen in de witregelloze brij. Bij voorkeur ergens tegen het einde van het ellenlange artikel. Ik vermoed een complot.

Toch heb ik ergens opgevangen dat er de komende maand verkiezingen zijn. Er schijnt een kandidaatpremier mee te doen die zinnige taal uitslaat. Wie weet wordt hij verkozen. Als hij dan de crisis binnen een jaar niet weet op te lossen, valt zijn regering. En uiteindelijk wint Silvio.


11 opmerkingen:

  1. Silvio is toch die vriend van Mussolini?
    grH

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En die heeft óók nooit een cent van het Italiaanse volk gejat.

      Verwijderen
  2. Ik kan me voorstellen dat je het spoor al snel bijster raakt. Ze willen zeker niet dat je informatie uit diekrantenartikelen haalt. Als je het heel ingewikkeld maakt, lijkt het altijd of het meer waard is voor sommige mensen. Ik ben geen sommig mens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, het is een van de kenmerken van een corrupte bureaucratie: het volk moet in verwarring en (dus) afhankelijk en exploiteerbaar blijven. Methoden die je ook aantreft binnen de RK-kerk, bijvoorbeeld.

      Verwijderen
    2. Er is veel fouts. Ik heb de ongelukkige neiging me daar steeds opnieuw over op te winden. Dan ga ik maar weer strijken.

      Verwijderen
  3. Een serieuze zaak, de politiek in Italie. Maar goed dat je weer wat laat horen, ik begon je al te missen...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. !!!!!!!

    uitroepteken uitroepteken uitroepteken!

    en ik die dacht geheel alléén te staan bij het niet begrijpen van krantenartikels. Ik dacht wèrkelijk dat het aan mij lag....

    Ooohhhh, wat heb je me gelukkig gemaakt, je hebt geen idééééééé :) :) :)

    Idem dito wat il Telegiornale betreft. Veel poeha over dingen die niemand wat aangaan maar diepgang Nul komma Nul.
    Vond de "politieke debatten" ook kostelijk. Alweer veel gepalaver en gegesticuleer maar lekker lang niets zeggen tot middernacht...

    Ach wat.
    Ik hou van hen, de Italianen (al was het maar omdat de helft van mijn bloed van hen is). Maar het is een andere soort hoor. Zelfs geen ander ras :) :) :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een heerlijk woord, 'gepalaver', 'palaveren'. En het dekt de lading zo uitstekend.

      Verwijderen
  5. Wat leuk, die Vlaamse Olijf, heeft de weg naar hier al gevonden. En ik wilde haar juist de link van dit/deze blog sturen. Om haar gelukkig te maken. Maar dat is al gelukt, zie ik.

    Mij heb je ook blij gemaakt. Want nu begrijp ik eindelijk, na ruim twintig jaar, waarom ik de taal perfect kan beheersen en tòch de krant niet behoorlijk kan lezen. Dacht steeds dat het aan mij lag. Soms zijn complottheorieën zo gek nog niet :-) dank je bastamater!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik twijfelde in eerste instantie ook aan mezelf. Maar ik ben taalkundig toch goed geschoold en lezen was mijn beroep, dus er moest iets meer aan de hand zijn. Toen ik tijdens een paar online lessen schrijven-in-het-Italiaans steeds te horen kreeg dat ik veel meer woorden moest gebruiken - terwijl ik alles toch al lang gezegd had - ging mij een licht op.

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.