zondag 27 mei 2012

Angst en beven

Als je zomaar ineens wordt wakkergeschud door een zware aardbeving, grijp je je kinderen en maak je dat je wegkomt. Dat is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk, vooral als de combinatie halfslaap en adrenaline je een beetje goed bekomt. Tot zover is er niet echt een probleem. Je hebt het overleefd en je huis staat er nog.

Maar dan.

De naschokken. De immense en onherstelbare schade die in je onmiddellijke omgeving blijkt aangericht. De vele mensen die plotseling dakloos zijn geworden. De ontwrichting van het maatschappelijk leven. Dat iets dat voor volslagen onmogelijk werd gehouden ineens tóch is gebeurd. En vooral het onwezenlijke gevoel dat de hele wereld in één klap voorgoed is veranderd en je nu leeft in een heel nieuwe realiteit, waarin de grond onvast is en je eigen huis een bedreiging.

Onze levens zullen voortaan worden opgedeeld in vóór en ná de aardbeving. Voor de aardbeving, toen het dorp verderop nog bestond en we hier nog nooit, nóóit van liquefactie hadden gehoord. Toen we 's avonds rustig naar bed gingen met de kalme zekerheid dat het er morgen nog zou staan. Toen we onze kinderen nog gewoon naar school brachten zonder rusteloos de muren van het gebouw af te speuren naar enge barsten, en gerommel in de verte hooguit wees op een passerende vrachtwagen of een onweersbuitje.

Voor een aardbeving van 6.0 op de schaal van Richter is het nog heel goed gegaan. Zeven doden. Er mag officieel niet eens van een ramp worden gesproken, geloof ik, en de buitenlandse media zijn ons alweer vergeten. Er worden geen hulpacties op touw gezet en ja, er zijn zoveel érgere dingen.

Maar intussen is de ramp hier nog nauwelijks te overzien.






6 opmerkingen:

  1. Ik vond je vorige berichtje al wat 'luchtig' geschreven, met het terugkeren naar matteklopper en stofzuiger.

    Wat een vreemd besef moet dat zijn. Een 'voor' en een 'na'.
    Heftig.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dan doet de adrenaline het nog prima, heb je nog niet veel schade gezien en weet je nog niet dat het naschokken een eeuwigheid zal blijven duren.

      Intussen ga je inderdaad maar stofzuigen en mattenkloppen.

      Verwijderen
  2. Het heeft afgelopen maandag geloof ik wel in de Nederlandse kranten gestaan. Als de beving om negen uur 's ochtends was geweest en al die ingestorte kerken vol hadden gezeten, was er vast nog wel wat meer aandacht aan besteed. Zo gaat dat.

    Qua iets kunnen doen: daar kom ik morgen nog op terug.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heftig hoor. Ik had in eerste instantie ook niet zo door dat het een echte serieuze klap was waarbij er toch veel gewonden/doden/schade was. Ik lees hier morgen weer...

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.