woensdag 30 mei 2012

Losse schroeven

Ons huis.

Dat oude boerenhuis waar we zo lang met zo veel inspanning aan hebben verbeterd en verbouwd. Het groeide om ons heen naarmate we het vulden met kinderen, die nooit een ander thuis hebben gekend. Het veilige, gastvrije, aardse huis dat onze spreekwoordelijke burcht was. Het is niet meer van ons.


Het zucht, het steunt, het lijdt. Bij elke aardschok loopt het nieuwe barsten en littekens op. Bij elke beving brokkelt het verder af. Het kan ons niet meer bergen, het stoot ons uit. De kamers zijn ons al bijna vreemd geworden.

De Povlakte blijkt een onherbergzaam oord. We wachten nog af, maar de tijd kan komen dat we onder ogen moeten zien dat dit geen plaats is voor burchten. Dan starten we de woonwagen en trekken de wijde wereld in.

Alleen jammer dat de wijde wereld zo nauw lijkt, tegenwoordig.


16 opmerkingen:

  1. Jeetje, wat heftig! Je leest hier in NL natuurlijk alleen maar over de schokken en je denkt dat als een huis er nog staat, dit geen probleem oplevert.
    Ik hoop dat het nog te repareren valt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We hebben hier sinds 20 mei ruim duizend (!) schokken te verwerken gekregen, waarvan, zoals bekend, vier meer dan 5 op de schaal van Richter. Huizen, vooral oude, gaan daar (in elk geval op den duur) aan kapot. En niemand weet wanneer het ophoudt, of wanneer er weer een echte klap zal vallen en hoe hard.

      Verwijderen
  2. We lezen hier wel in de krant over de bevingen, maar als je het zo hoort, komt het wel wat harder binnen. Sterkte.!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pft, heftig inderdaad en unheimisch. Ook vanaf hier sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Moeilijk hoor, zie het elke dag op het nieuws en moet dan ook aan jullie denken! Veel sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Door jouw blog volg ik het nieuws over de aardbeving en naschokken In Noord Italie nauwletttend. Ik wens jou en je gezin sterkte! Groetjes, Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je onveilig voelen in je eigen met liefde gebouwde burcht, kan het erger? Wonen in een noodgebied, dat moet verschrikkelijk zijn. Wij zijn hier al gestrest van de schokken, terwijl die hier toch een stuk minder hard aankomen, laat staan daar bij jou waar het echt gebeurt. Al die mensenlevens, al die verwoestingen. Nogmaals sterkte Bastamater en wat knap dat je gewoon blijft schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hè gatsie, dat is geen fijn gevoel; iets wat je zelf hebt gebouwd zien afbrokkelen...
    Ik wens jullie daar sterkte en moed, en ik hoop dat de aarde zich weer snel koest houdt!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. meer dan 1000!? Wat enorm veel en wat eng moet dat zijn. veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ook ik heb het nieuws op tv heel anders beleefd, sinds ik jouw blogs lees. Nog maar een week geleden was je nog vrolijk en optimistisch en nu ligt jullie hele wereld (letterlijk en figuurlijk) aan scherven. Ook je gedicht gisteren vond ik ontroerend en van grote kracht. Je lijkt me een sterke vrouw, maar ik wens je nog heel veel meer sterkte. En dat jullie maar gauw een nieuwe, veilige plek vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Dat is k.. Je eigen paleisje gezocht, verbeterd.. En dan stort het zomaar in, snap dat je het het liefst op wieltjes zet en op een andere plek neerzet

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lichtpunt: het stort vooralsnog niet in. Als er niet te veel nieuwe aardbevingen overheen komen, houdt het vast wel stand. Er echt in wónen durven we vooralsnog echter niet omdat de schrik er te veel inzit. Overigens slaapt in de wijde omtrek niemand in zijn huis momenteel. Overal tenten.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik wens je sterkte, voor de komende tijd. Ik hoop dat de aarde bij jullie nu uitgeschokt is en dat je straks voorzichtig weer terug kunt gaan naar je eigen huisje.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Nog een lichtpuntje: alle goede wensen! Ik voel me gesterkt. Bedankt.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. heb zojuist je blog gelezen. Mijn berichtgeven komt voornamelijk uit Verona en omstreken en daar valt het, geloof ik, wel mee. Verderop richting Rovigo/Ferrara heeft een vriendin van mij een gigantische scheur in de muur van haar nieuwe (!) huis.
    Heel veel sterkte Bastamater, Bastapater, Bastabimbi en Bastasuoceri!

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.