Conosco i miei polli

Eind september werd mij onverhoeds een kip met zes pasgeboren kuikentjes in de schoot geworpen - nou ja, hier gedumpt door een kennis want zo leuk voor de kinderen. Dan kun je toch kwalijk blaffen: "Haal onmiddellijk dat gebroed van mijn erf, stronzo."


Omdat kuikentjes best breekbaar zijn en de kloek nogal fel bleek, heb ik me toch maar zélf over de beestjes ontfermd in plaats van ze aan de kinderen uit te leveren. En wat waren die donsjes schattig. Je zou er haast weer melk van krijgen.

Je begrijpt, ik was óm. En het werd me koud om het hart bij de gedachte aan katten, ratten, vossen, bunzings en ander rondsluipend gespuis met kuikens in zijn dieet. Nadat ik vlug een futiel maar goedbedoeld omheininkje rond hun woonkistje had aangelegd, hebben mijn landman en ik, in opperste harmonie, een deugdelijk kippenfort in elkaar getimmerd. 

Tijdens die zonnige herfstdagen van 2011 heb ik dagelijks  bij de vogelfamilie zitten mijmeren over de wonderen van de natuur, en hoe die zouden gaan leiden tot verse eitjes en malse haantjes aan het spit.


Met het oog daarop probeerde ik, als de beestjes me blij tegemoet renden tegen etenstijd, er vast achter te komen van welk geslacht de diverse kuikens waren en wie van de jongetjes het eerst in aanmerking zou komen (die met het lelijkste karakter, natuurlijk). Ik voelde me een echte boerin.


Op den duur werd duidelijk dat de kloek weliswaar een zeer toegewijde moeder was, maar ook een wilde, eigenwijze vliegkip die haar kinderen heel verkeerd opvoedde.
Naarmate de kuikens groter werden bleek dat a) ze het reguliere kippenvoer niet lekker vonden en meer van pasta en maden hielden, b) ze koppig in de bomen sliepen en niet op stok in het hok, en c) ze al op zeer jeugdige leeftijd gewoon over het gaas heenvlogen. 


Ik heb dat rennetje dus maar weer verwijderd en gezegd dat ze het zelf maar moesten weten. En dat wisten ze. Een aanval door een bloeddorstige Jack Russell hebben ze dan ook overleefd (met enige hulp van mij, gewapend met oprechte verontwaardiging en een bezem).



- enige avonturen later -


En in het donkerst van de winter, op 20 december, werden mijn offers beloond. Een staande ovulatie!