Meer kip

De nieuwe kip is de gebeten hond.

Een week of twee geleden heb ik haar in het holst van de nacht geplukt, van een hoenderoverladen boomtak in een nabije kasteeltuin. Geheel wettig hoor, met medeweten en -werking van de eigenaar, na een paar flessen wijn. Voor de kip moet het traumatisch zijn geweest. Voor mij ook een beetje, want mede door de genoemde wijn was ik het gebeuren de volgende ochtend straal vergeten, waardoor ik me lam schrok toen mijn auto een beest bleek te bevatten. (Gezien? Mede, wijn, straal, lam. Leuk!)

Ook haar intrede in de samenleving op mijn erf verliep moeizaam. De familie was maar matig ingenomen met dit stuk achternicht, en ze was dan ook onmiddellijk het haasje. Wat dat beest niet heeft uitgestaan. Dezelfde dag nog drie keer bruut verkracht, terwijl de andere hennen er als de kippen bij waren met het kakelen van dingen als 'vuile slet!' Tenminste, zo klonk het. Gelijkenissen dringen zich op.


Inmiddels heeft de situatie zich ietwat gestabiliseerd. De kip wordt aanvaard als iets onvermijdelijks, maar blijft vooralsnog het zwarte schaap en dient dus altijd een gepaste afstand te bewaren, van minimaal een meter. De haan heeft onverminderd de pik op haar.

Dat ze ernstig van de leg was en haar ei niet kwijt kon, leek me logisch. Maar kijk eens wat ik gisteren bij de parkeerplaats aantrof? Negen stuks! Het beest voelt zich klaarblijkelijk kiplekker en staat voluit in haar kippenkracht prima. Die is niet voor de poes.

(Verdere woord- en toespelingen welkom in de reacties.)