donderdag 8 maart 2012

Rode uien

Een keukenprinses ben ik niet, maar dat ligt aan de omstandigheden.

Toen ik nog jong, wild en onverantwoordelijk was, bewerkte ik een miniem keukenhoekje met een aanrecht van een decimeter in het vierkant, dat al eivol was als ik een botermesje of een whiskyglas liet slingeren. Bijgevolg was er nooit plaats om te koken en móest ik uit armoe wel buiten de deur gaan eten. Wonen in de binnenstad was dus erg handig. Proeven kan ik trouwens nog steeds als de beste.

Dat komt in Italië goed uit, want mensen willen je hier vaak dingen laten proeven. De ravioli van de buurvrouw, de wijn van haar man, de salame van de buurman verderop, de tortellini van de moeder van het schoolvriendje, de taarten die alle oma's van het dorp in het groot produceren. Kook daar maar eens tegenop.

Dus waarom zelf pasta maken? De verse deegwaren worden vanzelf aangedragen en zijn anders voor een appel en een ei (en van beide heb ik toevallig een overvloed) te krijgen.

Toch, om als hoofd van een plattelandshuishouding een béétje mee te tellen, moet je beschikken over een specialiteit. Na wat magere succesjes geboekt te hebben met erwtensoep, speculaas, babi ketjap en natuurlijk wentelteefjes, heb ik een meesterzet gedaan.

Confituur! Authentiek Italiaanse, maar dan iets wat híer in de buurt niemand maakt: marmellata di cipolle rosse (recept na de jump). Een kind kan de was doen, en potjes met inmaak zijn zo handig om weg te geven en mijn lokale reputatie een beetje op te krikken.

Maar mijn echtgenoot heeft 'relatiegeschenk' iets anders opgevat dan ik bedoelde en heeft, op twee na, alle potjes uienjam persoonlijk en zorgvuldig leeggelikt.



Ik denk dat hij van me houdt.




Marmellata di cipolle rosse

1 kg zeer fijngesnipperde rode uien *
400 gram kristalsuiker
150 gram bruine basterdsuiker **
glaasje witte wijn of rosé
3 kruidnagels
2 laurierblaadjes

(* dit werkje wordt aangeraden bij vastzittende verkoudheden: alle sinussen springen open)
(** mijn persoonlijke toets)

Doe alle ingrediënten in een pan met dikke bodem en deksel en meng ze goed. Een nachtje laten staan, bij voorkeur in tuin of op balkon want het riekt nogal.

Zet de pan op het vuur, breng aan de kook en laat pruttelen tot de juiste, stroperige consistentie is bereikt en de ui geheel zacht is (bij mij ongeveer een uur). Zet ramen en deuren open.

Schep de uienjam in kleine steriele potjes met een klikklakdeksel en laat ze ondersteboven afkoelen, of steriliseer ze twintig minuten in kokend water.

Voilà, een zeer ooglijke en smakelijke condimento bij je kaasplankje. Vooral lekker met pittige oude kazen, zoals parmezaan of pecorino.








9 opmerkingen:

  1. Jij maakt vrienden in de buurt, en gelukkig ook je eigen man. Ik geloof inmiddels helemaal niet meer dat je niet koken kunt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kom het gerust nagaan als je eens door de Povlakte trekt (leuk!). Er is gelukkig een prima pizzeria in het dorp, dus alles komt goed.

      Verwijderen
  2. Dank, dat vind ik leuk :)

    En succes met de jam. O ja, ik was nog vergeten te melden dat je wel een beetje moet roeren, en dat die uien liefst in zéér dunne reepjes van een centimeter of twee worden gesneden. Dus niet hakselen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb afgelopen zomer jam gemaakt, voor 't eerst in mijn leven, dus dit moet ook kunnen, toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vanavond hebben we een bruiloft. Aan de gasten is gevraagd een recept mee te nemen.
    Is het goed dat ik je recept hiervoor gebruik?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Uiteraard! En ik heb het ook niet zelf bedacht hoor (behalve die bruine suiker dan). Veel plezier!

      Verwijderen
  5. Wat een leuk recept! Weet je zeker dat er geen knoflook bij moet (sprak een knoflook-addict) ?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat klinkt echt heel goed, mijn man is niet zo ven de kaas, maar het lijkt me alleen al leuk om eens te maken!! En leuke blog schrijf je trouwens!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Qua recepten: ik heb niks met recepten. Als kerels recepten met elkaar uitwisselen, begint een "Lapin au Vin" aldus:

    "Sla konijn dood, ..."

    Qua rode uien, denk ik aan die dame voor me bij de groenteboer (geen tussen-n), Hugo de Grootplein, Amsterdam, 1974 plusminus 1,

    "En een pond uiden."

    (blockquotes maggen hier dus nie)

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.