zondag 8 april 2012

Op eieren

Het is ook mij niet ontgaan dat het pasen is. De kinderen zijn alweer dagen thuis van school en de toch al bizarre riten van de heilige moederkerk nemen groteske vormen aan.

Wat ooit een tamelijk leuk vruchtbaarheidsfeest moet zijn geweest (hoera, het is tóch weer lente!), is nu een verwarrend mengsel van nieuwe kleren, dode lammetjes, martelwerktuigen, eierleggende hazen, palmtakken die van een olijfboom blijken te komen of andersom, chocolade, gruwelijk doodgaan, eeuwige liefde en ritueel gemodificeerd eten.

Het valt me niet mee het logische verband tussen al deze merkwaardige zaken te zien. Het is een mysterie, zeggen diegenen die het weten kunnen.


Ik ga niet lachen, hoor. Maar ik voel me wel een beetje een negentiende-eeuwse ontdekkingsreiziger tussen de Gevederde Blikskaters. Dit is wat ik ervan meekrijg:

  • Een weekje voordat het feest daadwerkelijk losbarst, komen met name de kinderen en de oude vrouwen van het dorp in de kerk bijeen, zwaaiend met die olijf(of toch palm-?)takken, die dan door Don Ivo met zijn onzichtbare magische zender allemaal in één keer worden betoverd. Daarna dien je die tak aan je huis te bevestigen. Ik krijg elk jaar zo'n ding van de bejaarde buurvrouw - die dan plagerig doet - maar heb er nog geen speciaal effect van gemerkt. Hoewel ik moet toegeven dat we nog leven.

  • Een dag van te voren komen diezelfde kinderen en oude vrouwen weer naar de kerk met een mandje eieren. Niet van chocola of een haas, maar van een kip, en gekookt. Geverfd mag. Deze eieren worden weer ingestraald en zijn dan extra geschikt voor consumptie.

  • Op diezelfde dag stelt Don Ivo zich op aan het hoofd van een stoet mensen en een replica van het eerder genoemde martelwerktuig, dat onder het mompelen van geheimzinnige formules door de hoofdstraat wordt gedragen. In de bar gaan de lichten dan uit, maar wat dat er mee te maken heeft, weet ik niet.

  • Vervolgens gaan die mensen in de kerk collectief betreuren dat tweeduizend jaar geleden iemand de marteldood is gestorven en wensen dat ook dít jaar diezelfde dood weer ongedaan wordt gemaakt. Ik vind dat wel sympathiek: het getuigt van onbevangenheid om steeds weer te twijfelen aan de goede afloop van een overbekend verhaal.

  • Op het feest zelf heerst opluchting dat het toch weer goed is gegaan, en dat wordt - weer in de kerk - gevierd met een hapje van het lichaam van het ex-slachtoffer en een slokje van zijn bloed.
    En dan is het eindelijk tijd voor het hoogtepunt: een rijke lunch met veel lamsvlees, van beestjes die zijn geofferd opdat wij, goed doorvoed, nog even mogen blijven leven. (Dat snap ik dan weer wel.)


Ik houd me deze dagen extra gedeisd, want in die onbegrijpelijke wirwar van lente, dood en kannibalisme voel ik me erg onzeker. Je weet maar nooit.


5 opmerkingen:

  1. Ja, ik moet ook altijd erg lachen om het mengsel van heidens ritueel en het christelijke sausje dat er overheen gegoten wordt. Je beschrijft het heel beeldend. Ik zou me inderdaad maar gedeisd houden tot ze allemaal weer normaal gaan doen.....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zou je die tak niet krijgen voor nog meer vruchtbaarheid ;-)En ik zou mij ook verre van al dit "feestgewoel"houden .
    Wel fijne Pasen dan maar?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb vanochtend toch twee van die door Don Ivo ritueel bevochtigde kippe-eieren gegeten. Ze smaakten goed en ik leef nog, dus veel kwaad kan het niet gedaan hebben. Pro-tip: Eieren vòòr het ritueel, maar in ieder geval vòòr het opeten, even een paar minuutjes koken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nou heb ik toch al anderhalve dag een griepje. Zou dat weiwater toch niet helemaal zuiver geweest zijn?

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.